ناگا مونچتی مجری بی بی سی اخیرا فاش کرد که از آدنومیوز رنج می برد ، یک بیماری مزمن که رحم را تحت تاثیر قرار می دهد. او از این صحبت کرد که چگونه دردش باعث می شود که او نتواند حرکت کند و چگونه شعله ور شدن اخیر آنقدر شدید بود که شوهرش مجبور شد با اورژانس تماس بگیرد .
با این حال، بسیاری از مردم هرگز در مورد این بیماری نشنیده اند، علیرغم اینکه از هر پنج زن یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد .
آدنومیوز می تواند علائمی از جمله خونریزی قاعدگی نامنظم و شدید و درد لگن ایجاد کند. شدت علائم در بین بیماران متفاوت است – تا یک سوم زنان مبتلا به آدنومیوز ممکن است حداقل علائم را داشته باشند یا اصلاً علائم نداشته باشند.
این وضعیت همچنین می تواند بر باروری تأثیر بگذارد . زنان مبتلا به آدنومیوز که باردار می شوند، خطر سقط جنین، زایمان زودرس، پره اکلامپسی و خونریزی بعد از زایمان را افزایش می دهند.
بنابراین چه چیزی باعث آدنومیوز می شود و چگونه تشخیص داده شده و درمان می شود؟ هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که ما در مورد این وضعیت نمی دانیم، اما در اینجا کمی در مورد آنچه تاکنون می دانیم آورده شده است.
علت آدنومیوز چیست؟
دو لایه اصلی در رحم وجود دارد. آندومتر لایه داخلی است که جنین در آن لانه گزینی می کند. اگر حاملگی وجود نداشته باشد، این لایه در طول دوره ریزش می شود.
میومتر لایه عضلانی رحم است. در دوران بارداری گسترش می یابد و مسئول انقباضات است. در افراد مبتلا به آدنومیوز، سلول‌های مشابه آندومتر در مکان نامناسبی یافت می‌شوند – میومتر .
اگرچه تعداد زیادی از زنان مبتلا به آدنومیوز به آندومتریوز نیز مبتلا هستند، آدنومیوز یک بیماری متمایز از آندومتریوز است .
در آندومتریوز، سلول‌های مشابه آندومتر نیز در مکان نامناسبی یافت می‌شوند، اما در این مورد در خارج از رحم، عمدتاً در حفره لگنی یافت می‌شوند.
به لطف تحقیقات ، مشارکت عمومی و رسانه های اجتماعی ، آگاهی از اندومتریوز در سال های اخیر افزایش یافته است. با این حال آدنومیوز هنوز نسبتاً ناشناخته است.
گزینه های تشخیص در حال تغییر و بهبود هستند
آدنومیوز یک بیماری دشوار برای تشخیص است. از نظر تاریخی، وجود سلول‌های مشابه آندومتر در میومتر را تنها می‌توان با ارزیابی پاتولوژی تأیید کرد که در آن میومتر پس از هیسترکتومی (جراحی برای برداشتن رحم) زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود.
در سال‌های اخیر با توسعه فناوری‌های تصویربرداری مانند MRI و سونوگرافی دقیق لگن، تشخیص‌ها افزایش یافته است .
اگرچه آدنومیوز در حال حاضر معمولاً بدون نیاز به هیسترکتومی شناسایی می‌شود، پزشکان همچنان در حال توسعه یک روش استاندارد برای تشخیص غیرجراحی هستند.
در نتیجه، مشخص نیست دقیقا چه تعداد از زنان مبتلا به آدنومیوز هستند. اگرچه می دانیم که حدود 20 درصد از زنانی که به دلایلی غیر از آدنومیوز مشکوک هیسترکتومی می کنند، شواهدی از این وضعیت در ارزیابی پاتولوژی دارند.
آدنومیوز یک وضعیت پیچیده است
نوع رشد بافت آدنومیوز در میومتر می‌تواند ضایعات کانونی (در قسمتی از رحم) یا منتشر (در ناحیه وسیعی از عضله) باشد.
آدنومیوز را می توان بسته به عمق تهاجم بافت مشابه آندومتر به میومتر طبقه بندی کرد.
دانشمندان و پزشکان هنوز در حال بررسی هستند که آیا نوع یا عمق ضایعات با علائم مرتبط است یا خیر – شدت علائم و ضایعات همیشه با هم مطابقت ندارند.
ما هنوز نمی دانیم که چرا برخی از زنان به آدنومیوز مبتلا می شوند، اگرچه شواهد نشان می دهد که با افزایش سن شیوع آن افزایش می یابد.
تصور می شود که ناحیه بین آندومتر و میومتر یا در اثر فرآیندهای طبیعی چرخه قاعدگی، بارداری و زایمان یا اقدامات پزشکی آسیب می بیند.
در برخی از زنان، آسیب به لایه بافت آندومتر آنطور که باید ترمیم نمی شود و سلول های آندومتر مانند به طور غیر طبیعی وارد میومتر شده و رشد می کنند. اینها عملکرد طبیعی میومتر را مختل می کنند که منجر به درد و خونریزی می شود.
این امکان وجود دارد که مکانیسم‌های مختلفی در این امر نقش داشته باشند و یک عامل بیماری‌زای مشترک پشت آدنومیوز وجود نداشته باشد.
آدنومیوز چگونه درمان می شود؟
استراتژی های درمانی شامل داروهای هورمونی مانند قرص های ضد بارداری خوراکی، قرص های حاوی پروژسترون، قرار دادن یک سیم پیچ آزاد کننده پروژسترون (به عنوان مثال، Mirena) یا دارویی به نام GnRHa است که تولید طبیعی هورمون های جنسی را متوقف می کند.
درمان های غیر هورمونی شامل ترانگزامیک اسید است . هدف این درمان ها به حداقل رساندن خونریزی قاعدگی است. درد اغلب با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی درمان می شود .
درمان‌هایی که برای برخی از زنان مؤثر است، برای برخی دیگر مفید نیست، و به این استدلال که بیش از یک نوع آدنومیوز وجود دارد، وزن می‌افزاید. استراتژی های درمانی باید بسته به خواسته ها و علائم باروری بیماران، متناسب با آنها باشد.
اگر درمان‌های پزشکی تسکین کافی از علائم را ارائه نمی‌دهند، گزینه‌های جراحی مانند برداشتن ضایعات کانونی یا هیسترکتومی وجود دارد.
اگرچه آدنومیوز یک اختلال شایع است که بسیاری از زنان از جمله زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد، اما توجه بالینی و تحقیقاتی کافی به آن نمی شود.
همچنین کمبود دانش و آگاهی در مورد آدنومیوز در میان بسیاری از متخصصان مراقبت های بهداشتی و عموم وجود دارد . این باید تغییر کند تا بتوانیم درک خود را از شرایط، تشخیص و گزینه های درمانی بهبود بخشیم.
دانشمندان و پزشکانی که در آدنومیوز تخصص دارند هنوز در جستجوی یافتن یک روش تشخیصی دقیق و غیرتهاجمی هستند
@شرکت دارسازی دانش بنیان مهر و ماه
