در مطالعه ای که اخیرا در مجله پزشکی بالینی منتشر شد، محققان تاثیر مداخلات بیولوژیکی را در کاهش ریسک بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به پسوریازیس را بررسی کردند.
آترواسکلروز در بیماران مبتلا به پسوریازیس
بیماران مبتلا به پسوریازیس شیوع بیشتری از پلاک های عروق کرونر را نسبت به افراد سالم نشان می دهند. سایتوکاین های التهابی مانند TNF-a IL-17 و IL-23 به ایجاد التهاب سیستمیک ارائه شده در پسوریازیس کمک می کنند. مشاهده شده است که درمان‌های هدف‌گیری IL-1β، آترواسکلروز را کاهش می‌دهند. از این رو، محققان پیشنهاد کرده‌اند که درمان‌های هدف‌گیری TNF-α، IL-17 و IL-23 که نقش مهمی در تعیین پاتوژنز پسوریازیس دارند، ممکن است به تصلب شرایین نیز کمک کنند.
درمان پسوریازیس و ریسک بیماری های قلبی و عروقی
مشخص شده که درمان با استاتین باعث کاهش سطح نشانگرهای التهابی در اندوتلیوم عروقی می شود. بنابراین، بدیهی است که مدیریت کلسترول برای به حداقل رساندن خطر CVD ضروری است. علاوه بر این، نتایج مطالعه ترومبوز ضد التهابی نشان داد که مهار سایتوکاین‌های التهابی خطر CVD را کاهش می‌دهد. نتایج همچنین تأیید کرد که درمان ضد التهابی با استفاده از canakinumab باعث کاهش عود موارد CVD می شود.
منبع:
