کلسترول «خوب» HDL همیشه برای سلامت قلب خوب نیست

کلسترول “خوب” و “بد”: این شخصیت های شناخته شده مدت هاست در حماسه سلامت قلب، نقش ایفا کرده اند. اما طی یک داستان، معلوم می شود که کلسترول “خوب” همیشه آنقدرها هم خوب نیست.

در حدود ده سال گذشته، تحقیقات بر روی ذراتی به اصطلاح کلسترول خوب – معروف به لیپوپروتئین با چگالی بالا یا HDL – داستان بسیار دقیق و متناقضی را در مورد تأثیر HDL بر بیماری های قلبی عروقی ارائه کرده است.

و یک مطالعه جدید و بزرگ شک تازه ای را ایجاد کرد. محققان در مجله نوامبر کالج آمریکایی قلب و عروق گزارش دادند که سطوح بالای کلسترول HDL با محافظت در برابر بیماری قلبی در افراد سیاهپوست یا سفیدپوست مرتبط نبود. برای سطوح پایین کلسترول HDL، یک تقسیم وجود داشت که با خطر بالاتر بیماری قلبی در افراد سفیدپوست ارتباط داشت، اما درافراد سیاه‌پوست نه. این مطالعه اولین مطالعه ای است که تفاوتی در خطر مرتبط با سطوح پایین کلسترول HDL بین سیاه پوستان و سفیدپوستان پیدا کرد. همچنین به شواهدی اضافه می کند که نشان می دهد سطح بالای کلسترول HDL لزوما برای سلامت قلب مفید نیست.

محققان همچنین دریافته‌اند که نقش HDL در سلامتی پیچیده و دائماً در حال تغییر است.

با این حال، سطح کلسترول HDL که در آزمایش خون مشخص می شود، بخشی از داستان است. این سطح نشان‌دهنده میزان کلسترولی که ذرات HDL روی سطح خود دارند می باشد که آنها را برای دفع از شریان ها به کبد می برد. که این عمل به جلوگیری از تجمع کلسترول در دیواره سرخرگ ها کمک می کند.

اخیراً تحقیقات در مورد HDL فراتر از حجم کلسترول آن شروع شده است. آناند روهاتگی، متخصص قلب در دانشگاه تگزاس می‌گوید: « اگرچه می‌توان سطح کلسترول را اندازه‌گیری کرد، اما درک دقیقی از عملکردی که HDL در بدن انجام می‌دهد را نشان نمی دهد.این که HDL چگونه کلسترول را حذف می کند مهم است. یکی از معیارهای این عملکرد، توانایی HDL برای دریافت کلسترول از نوعی سلول به نام ماکروفاژ است.

از بین بردن کلسترول بدن تنها یکی از وظایف گسترده HDL است. HDL همچنین دارای اثرات ضد التهابی و محافظتی است که به نظر می رسد اثر حفاظتی در برابر بیماری های قلبی عروقی دارد. اما حتی این اثرات همیشه منجر به یک سود خالص نمی شود. در شرایط خاص، HDL می تواند ناکارآمد شود، به طوری که ظرفیت آن برای دریافت کلسترول کاهش می یابد و به التهاب کمک می کند. روهاتگی می‌گوید این واقعیت که نقش HDL بسته به شرایط می‌تواند تغییر کند، مطالعه ذرات HDL را چالش برانگیز کرده است.