تحقیقات جدید با الهام از ” ویروس” پتانسیل خوبی برای محصور کردن مولکول های هدف در محفظه های بدون غشاء را نشان می دهد.
Ed Rybicki ویروس شناسی است که ویروس ها را به عنوان «جاندارانی در لبه حیات» توصیف کرد. از آنجایی که ویروس ها برای تکثیر خود باید از سلول های میزبان استفاده کنند – اعم از حیوانی، گیاهی، باکتریایی یا قارچی – بنابراین طبقه بندی ویروس ها به عنوان موجودات زنده یا غیر زنده مدت ها موضوع بحث های شدید بوده است. برخی از ویروس‌های RNA دار، از جمله آنهایی که باعث سرخک و هاری می‌شوند،محفظه‌های بدون غشاء به نام کارخانه‌های ویروسی دارند که در آن اجزای ویروس مانند RNA و پروتئین‌ها قرار می گیرند.
در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Advanced Materials منتشر شده است، تیمی از دانشگاه تل‌آویو به رهبری آیالا لمپل، تشکیل محفظه‌های مایع مصنوعی را با الهام از این کارخانه‌های ویروسی گزارش کرده‌اند.
تمرکز مولکول ها در این محفظه های مایع مصنوعی، طیف گسترده ای از کاربردهای مختلف در دارورسانی دارند مانند کپسوله کردن آنزیم ها برای انجام واکنش های بیوکاتالیستی یا تحویل داروهای شیمی درمانی به محلی خاص.
در حالی که این پیشرفت‌های جدید نتایج امیدوارکننده و یک زمینه رو به رشد هستند،اما جهت تبدیل هر تحقیق آزمایشگاه به یک کاربرد بیوتکنولوژیکی یا بالینی یک فرآیند طولانی و پر زحمت نیاز است. این تیم در مقاله خود نوشت: “محفظه های مایع مبتنی بر پپتید دارای پتانسیل فوق العاده ای در کاربردهای دارورسانی و به عنوان ریزراکتورهایی برای کنترل و تنظیم فرآیندهای کاتالیزوری و بیوکاتالیستی هستند.” با این حال، پایداری این محفظه ها در شرایط فیزیولوژیکی و ایمنی زایی آنها باید بیشتر مورد مطالعه و بهینه سازی قرار گیرد.
منبع:
https://www.advancedsciencenews.com/mimicking-viral-factories-for-better-drug-delivery/
